Search This Blog

21/06/2018

વાઈફને પણ સાયકલ શીખવો, સજનવા


ઍટ લીસ્ટ, તમને પોતાને ! બાકી તો રસ્તા ઉપરના માણસો એમનું ફોડી લેશે. સ્ટાર્ટિંગથી જ બે પૈડાંવાળી સાયકલ શીખવવા જશો તો, તમારા વાઈફને સાયકલ પર બેઠેલી જોયા પછી આર.ટી.ઓ.વાળા ગામ આખા માટે સાયકલનું ય લાયસન્સ શરૂ કરાવશે. અત્યારે સ્કૂટર-ગાડીની નંબર-પ્લેટો માંડ મળે છે, ત્યાં સાયકલની ક્યાંથી લાવવી ? તમે તમારી વાઈફને શીખવો, એ ભલે હુંશીયારીનું કામ હશે, પણ એમને સાયકલ ચલાવતા અને તમને શીખવાડતા જોઈને બીજી બધી વાઈફો એમના ગોરધનોના લોહીઓ પીશે, 'અમારે શીખવી છે... અમારે શીખવી છે !'

એના સાયકલ શીખવા અંગે પડોસીઓનો વાંધો એ હતો કે, આમ કરવાથી એ લોકોની વાઈફો ય સાયકલ શીખવા માટે જીદો કરશે અને... સાલું, એ બધીઓ તમારી પાસે શીખવા આવે, એ મોટો વાંધો નહિ ? મહિલા સશક્તિકરણના આ વિશ્વમાં મારે સ્ત્રીઓને સાયકલ શીખવાડવાની હોય, એનો હું બહુ વાંધો લઉં એવો નથી. નમ્ર સ્વભાવ... પહેલેથી જ ! પણ આવી જ લોકપ્રિયતા મળવાની હોય તો બેટર છે, 'વીમેન્સ સાયકલ-ડ્રાયવિંગ સ્કૂલ' શરૂ કરી દેવી. જો કે, સાયકલ માટે તો 'રાઇડિંગ' સ્કૂલ હોય... પણ એ તો ઘોડો શીખવાડવા માટે ય એ જ પદ્ધતિ છે. મને પર્સનલી, ઘોડો ચલાવતા આવડતો નથી, ને એ ચલાવવા માટે કાચું લાયસન્સ કઢાવવું પડે કે ચાલે, એની ખબર નથી, પણ એમ તો સાયકલ ચલાવતા ય ક્યાં પૂરી આવડે છે ! અફ કોર્સ, ચલાવતા ભલે ન આવડતી હોય... પણ શીખવાડતા તો આવડે ને ? આપણે તો પાછળથી ફક્ત સીટ પકડી રાખવાની હોય છે. આ પ્રક્રીયામાં મોટો ફાયદો એ થાય છે કે, એક વાર સીટ પકડી રાખ્યા પછી એને રગડતી મૂકી દેવાની. વિશ્વ મોટું છે. ગુરૂ નૌકા શીખવાડે, મંઝિલ ક્યાં મળશે,એ જોવાનું કામ એમનું નથી. આ તો એક વાત થાય છે.

વાઇફને સાયકલ શીખવવા પાછળ મારો એક ફાયદો હતો કે ગાડીની માફક સાયકલને રીવર્સ લેવાની આવતી નથી. કેટલાક કાર-ચિંતકોનું માનવું છે કે, જગતભરની તમામ સ્ત્રીઓ માટે કારનું અડધું એટલે કે ફક્ત આગળનું જ બોડી બનાવવું જોઈએ, જેથી પાછળ અથડાય-કૂટાય તો વાંધો નહિ. દેશમાં કરોડો સ્ત્રીઓ સેલ્ફ-ડ્રાયવિંગ કરે છે, પણ એમાંની મોટા ભાગનીઓને ગાડી રીવર્સમાં લેવાની આવે, એ ઘડીથી ઉપસ્થિત નાગરિકોમાં પરમેશ્વરનું સ્મરણ શરૂ થઈ જાય છે.

ભારતના લોકોને ઈશ્વરની વધુ નજીક લઈ જવામાં કાર ચલાવતી સ્ત્રીઓનો જંગી ફાળો છે. થેન્ક ગૉડ, રીવર્સમાં લેવાય એવી સાયકલો હજી બનતી નથી, ત્યાં સુધી આપણો ટ્રાફિક સલામત છે.

રેલ્વેના સેકન્ડ એ.સી.માં ઉપરના બન્ક ઉપર કેરી ભરેલો કોથળો ચઢાવવાનો હોય એ ઓછો વજનદાર હોય, એવું કૂલી-વિશ્વ માને છે. મારે તો આને સાયકલ પર ચઢાવવાની હતી. કામ કઠિન તો હતું, પણ આમાં આમજનતાની મદદ લેવાય એમ નહોતું. સૌથી અઘરૂં કામ એ હતું કે, સાયકલની આ બાજુથી એને ચઢાવું ને બીજી બાજુથી એ ઉતરી ન જાય... આઈ મીન, ગબડી ન જાય ! એને જમીન પરથી ઉઠાવતા મને આધ્યાત્મિક સવાલ થયો, 'રે માનવી, તારી તાકાત કેટલી ? તું માઉન્ટ એવરેસ્ટ ઉઠાવી શકવાના સપના જુએ છે... પણ આ નાનકડું પોટલું કેમ ઉઠાવી શકતો નથી, રે... ?' સાયકલ એના સ્ટેન્ડ ઉપર ચઢાવીને ઊભી રાખી હતી, છતાં મેં એને પકડી તો રાખી હતી (સાયકલને !). મેં શીખવ્યું કે, ગાડીને રોડ ઉપર લેતા પહેલા તું એમ ને એમ હવામાં બે-ચાર પેડલ મારી જો... અને આ એટલે શીખવું છું કે, પેડલ મારતી વખતે રસ્તા ઉપર સામે જોવાનું... પેડલ મારતી વખતે પગ કેવા લાગે છે, એ બધું અત્યારે નહિ જોવાનું... અત્યારે સેલ્ફીઓ તો નહિ જ ખેંચાવાની... બા ખીજાય !

પહેલો તબક્કો શરૂ થયો ત્યારે ગભરામણ મને હતી, એને નહિ ! એ જાણતી હતી કે, જે કાંઈ ચિંતા કરવાની છે, એ તો સામેથી આવનારાઓને કરવાની છે.

પ્રારંભમાં સાયકલનું કેરિયર પકડી રાખીને બે-ચાર વાર મેં એને રગડતી મૂકી, ત્યાં એણે પહેલો પ્રશ્ન કર્યો, ''નાથ, મારે સીટ-બેલ્ટું પે'રવા નંઈ પડે ? ગાડી હલાવતી વખતે તો પે'રવો પડે છે !'' મેં એને સમજાવી કે, એ તો તું ચલાવીશ એટલે વટેમાર્ગુઓ પહેરશે... તારે કાંઈ જરૂર નથી. અડધા કલાકના કોચિંગમાં માસ્તરે ય કંટાળ્યા અને શિષ્યા પણ ! ''આમાં કાંઈ મજો પડતો નથ્થી, નાથ... તમને ય હરખું સીખવાડતા આવડતું નથ્થી ને મારૂં ધિયાન આગર ને આગર હોય ને તમે બીજી બધીઓને જોયે રાખો છો... એમાં મારૂં ધિયાન બીજે વયું જાય છે... આમ કાંય શાયકલું નો સીખવાય. હઇમ્જ્યા ?''

મેં સહેલો રસ્તો કાઢ્યો. હું ય કાચીપાકી જ જાણતો હતો, છતાં મેં સાયકલના ડાંડા ઉપર એને બેસાડીને ડબલ-સવારીમાં ફેરવી. ફિલ્મ 'પેઇંગ ગેસ્ટ'માં દેવ આનંદ નૂતનને સાયકલના આગળના ડાંડા પર બેસાડે છે, એમ મને પણ થોડી ક્ષણો માટે એને નૂતન બનાવી દેવાનો વિચાર આવ્યો. એ સલાહ સાથે કે, હવેથી તારે જાતે સાયકલ નહિ ચલાવવાની. મને કહેજે, 'તારે જ્યાં જવું હશે, ત્યાં હું તને આમ ડબલ-સવારીમાં લઈ જઇશ...'

''
એમ જ હોય તો મારી શાયકલ માટે એક ડ્રાયવર રાખી લિયો ને... તમારા ટાઇમું નો બગડે ને શોશાયટીમાં મારો માભો પડે કે, 'બહેને તો સાયકલ હાટું ય ડ્રાઇવર રાયખો છે...''

મારો ફફડાટ એટલો કે, એની આ માંગ પૂરી કરૂં તો લોકો તો એમ જ સમજે ને કે, 'બહેને ઘરમાં 'ડ્રાય-વર' રાખ્યો છે... !'

એવું નથી કે, ઘરમાં કાર કે ટુ-વ્હિલર્સ નથી, પણ કલબમાં જતી દરેક ભારતીય નારીને હવે ૧૦-૧૫ લાખની 'ફાલતુ' કાર નથી ગમતી. હવે મર્સીડીઝ કે બીએમડબલ્યૂ પણ કોમન થઈ ગઈ... જ્યાં સુધી હું એને 'ફેરારી' કે 'લેમ્બર્ગિની' લઈ ન આપું, ત્યાં સુધી એ સાયકલ જ ફેરવશે. મારે તો એ જ જોઈતું હોય ને... છતાં એક પ્રેમાળ ગોરધનને છાજે એમ મેં કહ્યું, ''ડાર્લિંગ... મારી ભૂલ થતી ન હોય તો... લાટીવાળા પેલા સુરૂની વાઇફ 'બુગાટી' લઈને આવી હતી...''

'તીઇઇઇ... આપણાથી 'બુગાટી'નો લવાય ?'

'
લવાય... શું કામ ન લવાય... ફક્ત રૃા. ૨૫-કરોડની 'બુગાટી' આવે છે... છેલ્લા ૧૦૦-વર્ષો અને આવનારા બીજા ૫૦-વર્ષો દરમ્યાન આપણા કુટુંબમાં જે કોઈ થઈ ગયું હોય-દાદા, દાદી, મમ્મી-પાપા, આપણા છોકરાઓ... અને એ બધાને આવનારા બાબા-બેબીઓ કોઈ શોપિંગ-મોલના ગેટ પર ઊભા રહીને આખો પરિવાર વેચાવા બેસીએ તો ય આંકડો ૨૫-કરોડ સુધી પહોંચતો નથી. હાલમાં જે રીતે તું રોડ પર આપણી કાર લઈને નીકળે છે, એ જોયા પછી આપણને હાથલારી સસ્તી પડશે. એમાં ય કારની માફક ચાર સવારી બેસાડી શકાય... મારે તો લારીને ધક્કા જ મારવાના !'

આ બધી જફાઓમાં પડવાને બદલે, છેવટે મેં એને વીડિયો-ગેમ પર સાયકલની રેસ શીખવી દીધી... આજ સુધી રમે રાખે છે ! ઘણા ગોરધનો સાયકલ શીખવવામાં પણ બહારના ઓર્ડરો પૂરતું જ ધ્યાન રાખે છે... કોક વાર વાઇફને પણ સાયકલ શીખવવી જોઈએ... સુઉં કિયો છો ?

સિક્સર
કેમ રેઇનકોટ-છત્રી લેવા નીકળ્યા ? આપણે ત્યાં તો તુલસી-ક્યારામાં છાંટીએ, એટલો ય વરસાદ પડતો નથી !

ના. અમે તો શિયાળામાં નહાતી વખતે બાથરૂમમાં પહેરવા રેઇનકોટ-છત્રી લીધા છે!

સજેશનોતો ઘણા આવ્યા હતા કે, વાઈફને સાયકલ શીખવવી હોય તો પહેલા પગરીક્ષા શીખવો. એમાં ત્રણ પૈડાં આવે. બેલેન્સનો પ્રોબ્લેમ નહિ...

1 comment:

Unknown said...

King of humour...