Search This Blog

20/03/2013

શર્ટ પર ડાઘ (૨)

મને ટોકનારાઓનો વાંક નથી. ગમે તેટલું ધ્યાન રાખું. કાંઇ પણ ખાતા-પીતા શર્ટ ઉપર ડાઘો પાડી બેસું છું. અસલના ઝનૂની રાજા-મહારાજાઓને ય મારા જેવું થતું. ગુસ્સામાં હોય ને હાથમાં ઝાલેલી તલવાર કમર પર બાંધેલી મ્યાનમાં પાછી ખોસવા જાય, એમાં તલવારની અણી મ્યાનના કાણાંને બદલે બાજુમાંથી સરકી જાય ને જાંઘ ઉપર તલવારનો સીધો લિસોટો ફૂટી નીકળે....લોહીની મસ્ત ધારવાળો...ને એમાં તો શું ય જાણે થઇ ગયું એમ, 'વોય માડી રે...' ની ચીસાચીસ કરતો રાજો જમીનથી છત સુધી ઉલળતો રહે... આમ પાછા કહેવાય પ્રતાપી મહારાજા ! મારે આટલા વર્ષોથી શર્ટ પર ડાઘા પાડવા ઉપર હાથ બેસી ગયો છે, પણ આજ સુધી મેં કદી આવી 'વોય માડી રે...'ની ચીસાચીસ નથી પાડી....ભ'ઇ, એ તો મરદે-મરદે ફેર હોય...સુઉં કિયો છો ?


બ્રિટીશરોએ ટેબલ-ડીસન્સી શોધી. ખૂબ મોંઘા ભાવના શૂટ-શર્ટ ઉપર જમતા જમતા ડાઘો પડી ન જાય એ માટે એ લોકો શર્ટના ઉપલા બટનની પાછળ નેપકીન જેવું કપડું ખોસે છે, જેથી અજાણતામાં ય સુપ કે ગ્રેવીનો ડાઘ પડે તો એ નેપકીન ઉપર પડે, શર્ટ ઉપર નહિ ! અલબત્ત, આપણા દેસીઓને એ નેપકીન વડે, 'ભૂ્રઉઉઉ..મ્મ'કરતું નાક લૂછતાં ય જોયા છે. ગધેડાએ હાથ ધોવા માટે જમી લીધા પછી ગરમ પાણી-લિંબુવાળું 'ફિન્ગર-બાઉલ'આવે, એ ય શરબત સમજીને પી જતા તો તમે આજે ય ઘણાને જોઇ શકો છો.

મારાથી તો પર્મેનેન્ટ લાળીયું ય બંધાય એમ નહોતું. ફક્ત જમતી વખતે નહિ, બહાર આમ ક્યાંક નીકળ્યા હોઇએ ને ચા-પાણી પીએ, એમાં ય ચાનું ટપકું પાડી બેસું છું. ચાના ડાઘ તો કેવા નફ્ફટ હોય છે કે, ધોયા પછી ય જાય નહિ. મતલબ કે, મહિના પહેલા પડેલો ડાઘે ય પોકારી પોકારીને દર્શકોનું ધ્યાન દોરે...! એ વાત જુદી છે કે, મહિના પછી એ શર્ટ પહેરવા કાઢ્યું હોય, ત્યારે નવો ડાઘ તૈયાર હોય ! ફિલ્મ 'આનંદ'માં અમિતાભ, ગરીબના ઘેર જન્મેલા બાળકને જોઇને કહે છે ને, ''એક મરા નહિ, દૂસરા મરને કે લિયે પૈદા હો ગયા!''

પણ શર્ટ ઉપરના રોજ એક ડાઘો પડવો, એ મારી કોઇ સિદ્ધિ નથી. એકાદ વખત આવું થાય તો સમજાય કે, ભૂલ થઇ જાય, ભ'ઇ...માણસ છું...(આમાં ઝાઝી શંકા ન કરવી!) પણ એકે ય અપવાદ વગર ડાઘો પાડી નાંખું, એમાં સાલી કોઇ 'અશોકાઇ'ખરી...? ('અશોકાઇ'એટલે 'માણસાઇ'!) ડાઘો પાડી દીધા પછી એને સંતાડવાની જવાબદારી મારી જ બની જાય છે. આપણા જીવનમાં પડેલા ડાઘ જોનારાઓ માટે 'બુરી નજરવાલે તેરા મુંહ કાલા...'ની પદ્ધતિથી સંતાડવા પડે છે. વર્ષો પહેલા છોકરીની છેડતી કરતા પકડાયેલો યુવાન પોતાનો ડાઘ બતાવતો ફરતો નથી. કોઇ ઉભેલી સ્ત્રીની કમર ઉપર ગલીપચી કરીને સામે ચાલીને પોતાની જૂની અસલિયત બતાવતો નથી, એમ રોજ પડતો ડાઘ હું જાલીમ જમાનાને બતાવતો ફરી ન શકું. ગમે તેમ તો ય એ મારી બેવકૂફી, ભૂલ, અણઘડપણું કે બેશરમી છે. મારો ડાઘ છુપાવવા નોર્મલી હું હાથ આડો રાખી દઉં અથવા તો દ્રષ્ટા કે આર્ષદ્રષ્ટાની નજર ન પડે એ માટે વાત કરતી વખતે એનું મસ્તક ગર્વથી ઊંચું ને ઉંચું રખાવું છું.એને આજુબાજુના ઊંચા બિલ્ડિંગો ઉપર બેઠેલી સમડી બતાવું. તમારા ગળાનો હૈડીયો બહાર બહુ દેખાય છે, એમ કરીને એનું ભોડું ઊંચુ રખાવું ને છતાં ય ન માને તો, અજાણતામાં મારા હાથની રકાબીવાળી ચા એના શર્ટ ઉપર ઢોળી દઉં છું. એમાં ને એમાં એ લપટાયેલો રહે. આપણે બે-ચાર વાર 'સોરી...સોરી, હો'બોલીને છટકી જવાનું. ઇગ્લિંશમાં સુંદર કહેવત છે, If I can not convince you, I will confuse you. અર્થાત જો મારી વાત તમને ગળે ઉતારી નહિ શકું. તો તમને ઉલ્લુ તો બનાવી જ દઇશ.

આમાં જાય તો આબરૂ એની જાય ને ઉપરથી પસ્તાવો એને થાય કે, મારા લીધે અશોકભાઇનું શર્ટે ય બગડયું. ચા કદી હું કપમાં પીતો નથી, રકાબીમાં પીઉ છું. એક જમાનામાં 'પીતો', ત્યારે વ્હિસ્કી ય રકાબીમાં પીતો. એ જોઇને ઉર્દુના તોફાની શાયર નિદા ફાઝલી હસી પડયા ને શોભિતને કહે, 'શાયર તો બહોત દેખેં...લેકીન દવે સા'બ જૈસા શરાબી કહી નહિ દેખા...!'(એ તો એ દિવસે મારી આબરૂ વધારે બચી ગઇ કે, જમાનાને ઉલ્લુ બનાવવા હું તો ઘણીવાર વ્હિસ્કી, કોકા કોલાની બોટલમાં 'સ્ટ્રો'નાંખીને ચૂસતો...!) બેલેન્સ જીવનમાં નથી રાખ્યું, તો ચા-કોફી તો બહુ દૂરની વાત છે.

શર્ટ લિનનનું અને સાડા ચાર હજારની કિંમતનું હતું...ને પાછું વ્હાઇટ. મારી તો આટલા મોંઘા કપડાં પહેરવાની હિંમત ન ચાલે, પણ ભેટમાં આવેલું શર્ટ, ''અરે ના ના... હોય કાંઇ...!''એવા વિનયથી પાછું આપી દેવાની ય હિંમત ન ચાલે.ભ'ઇ, આજે સાડા ચાર હજારવાળું સ્વીકારી લઇએ, તો કાલે પેલાને દસ હજારવાળું ગિફ્ટ આપવાનું મન થાય. એમ કાંઇ કોઇના હૈયા તોડી નંખાતા હશે ? ના લઇએ તો બીજી વાર ખાદીનું બાંડીયું ય ના આલે ! ટેન્શન કોઇને ગિફ્ટ આપતા થાય... લેવામાં ના થાય....બા ખીજાય !

ગાડી હું જાતે ચલાવું છું. ગાડીમાંથી ઉતરતા જ ખભે કોઇ સળવળાટ થયો. ઝાડ ઉપર બેઠેલું કોઇ બેશરમ કબુતરૂં ચરક્યું હતું. સાલાએ બેલેન્સ ન જાળવ્યું. છ-સાડા છ ઇંચ ખસીને ચરક્યું હોત તો ભલે માથા ઉપર ચરકે. ધોઇ નંખાય. આ ચરકવાની દુનિયા એવી છે કે, ઘટનાસ્થળે જ એને સાફ ન કરાય. લાંબો ડાઘો પાડે. એ તો પછી સુકાય ને ધોયા પછી નીકળી જાય. મને આવું બધુ નોલેજ બહુ !

આજે નવું શર્ટ છે. માટે ચા-કોફી કે....કાંઇ પણ પીવું નથી, એ મનસુબા સાથે પોસ્ટ ઓફિસમાં દાખલ થયો. ત્યાં જવાબદાર તો ખાસ કોઇ હાજર નહોતું. પણ એક સ્ટાફવાળો ટપાલો ઉપર ધમ્મ ધમ્મ સિક્કા મારતો હતો. પેડ ઉપર સ્યાહિ તાજી ભરી હશે ને પહેલો ઘા એણે પેડ પર માર્યો, એના કાળા રંગના સુંદર છાંટા મારા શર્ટ ઉપર પડયા.

કહે છે કે, ગમે તેવા ધાબાં કાઢી શકે, એવા સ્પિરિટો બજારમાં મળે છે. એટલે ચિંતા ન થઇ કે, આ શર્ટ તો હવે ગયું...! ખૂફીયા મહલ જેવી લાગતી એ ખૌફનાક પોસ્ટ ઓફિસની સામે, 'બડે બેઆબરૂ હોકર તેરે કૂચે સે હમ નીકલે...'કહેતો હું ગાડીમાં બેસી ગયો.

મને રોડ ઉપર ઊભા ઊભા પાણી-પુરી ખાવી ખૂબ ગમે છે, પણ આજે એ લાલચે ય રોકી. પણ ચીઝ સેન્ડવીચમાં ચીઝનો ડાઘો પડે તો ય ધોળો પડે, એટલે એ ખાવામાં વાંધો નહિ. એક યુવાન કપલ એકબીજા સાથે તોફાનમસ્તી કરતું સેન્ડવિચ ખાતું હતું... એમાં બન્નેએ હસતા હસતા એકબીજા ઉપર સેન્ડવિચ ફેંકી.....

આપ તો જાણો જ છો કે, શર્ટ ઉપર લીલી ચટણીનો ડાઘ તો શુકનિયાળ કહેવાય...! કોઇ પંખો ચાલુ કરો. 


સિક્સર


રૂ. ૨૫૦/- હોટેલવાળાએ રાખ્યા, રૂ. ૩૦/- પેલી સ્ત્રીને પાછા આપ્યા અને રૂ.૨૦ રૂમબોય લઇ ગયો, એટલે રૂ. ૩૦૦/- નો હિસાબ પૂરો, એવો જવાબ સહુ આપે છે. અહી રૂ. ૩૦૦/-નો હિસાબ નથી કરવાનો. દરેક સ્ત્રીને રૂ.૧૦૦/- તો આપ્યા છે અને ત્રણેયને રૂ. દસ દસ પાછા મળ્યા છે જ એટલે એમને તો રૂ. ૨૭૦/-માં પડયો, રૂ.૨૦/- રૂમ બોયની તો દસની નોટ ક્યાં ગઇ ? એ કોયડો છે. રૂ.૩૦૦/- નો હિસાબ પૂરો કરવાનો નથી...!

(નવા વાચકોની જાણ સારૃઃ મૂળ કોયડો આ હતો. ત્રણ સ્ત્રીઓ હોટેલમાં એક દિવસ રહેવા ગઇ. મેનેજરે રૂ.૩૦૦/- ભાડું કહ્યું. ત્રણેએ સોલ્જરી કરીને રૂ.સો-સો આપી દીધા ને રૂમમાં જતી રહી. એ પછી મેનેજરે રૂમ બોયને બોલાવીને કહ્યું, 'લે આ રૂ.૫૦/- ને પાછા આપી આવ.' રૂમ બોયે રૂ.૨૦/- ખિસ્સામાં નાંખીને પેલી ત્રણેને રૂ.૩૦/- પાછા આપ્યા, જે એ ત્રણેએ રૂ.દસ-દસના હિસાબે વહેંચી લીધા. મતલબ રૂમ પર હેડ રૂ. ૯૦/-માં એટલે કે, રૂ.૨૭૦/-માં પડયો. રૂ.૨૦/- પેલાએ કાઢી લીધા તો સરવાળો રૂ.૨૯૦/- નો થયો....તો રૂ.૧૦/- ની નોટ ક્યાં ગઇ ?) 

No comments: